duży ssak z rodziny jeleniowatych w Polsce drugi pod względem wielkości zaraz po łosiu. Jest on gatunkiem występującym na terenie całego kraju jednak większe ich zagęszczenia są powiązane z występowaniem dużych kompleksów leśnych. W ostatnich latach można zaobserwować znaczący wzrost liczebności pogłowia na terenie całego kraju. Podobnie jak u danieli jelenie tworzą stada zwane chmarami na czele których stoi licówka. Dorosłe byki przez większość roku pozostają poza chmarą łań tworząc oddzielne stada bez wyraźnej hierarchii, najstarsze byki prowadzą samotniczy tryb życia. Byki dołączają do łań w okresie godowym zwanym rykowiskiem i przypadającym na okres od połowy września do końca października. Cielęta przychodzą na świat po około 230 dniach ciąży. Łania rodzi jedno ciele rzadziej dwa. Cielęta jelenia znacznie szybciej niż ma to miejsce u danieli dołączają do stada wraz z łanią. Ma to miejsce już w kilka dni od urodzenia jak tylko nauczą się podążać za matką z którą łączy ich bardzo silna więź. Po urodzeniu cielęta mają kolor rudobrązowy w białe lub lekko żółtawe cętki, które zanikają na jesieni po pierwszym linieniu. Jako osobniki dorosłe w okresie pastwiskowym mają umaszczenie jednolite rudo-brązowe, natomiast futro (suknia) zimowe jest brązowoszare. Łanie pierwsze cielęta rodzą w trzecim roku życia. Cielę waży od 4-6 kg i przez pierwsze dni po urodzeniu są zupełnie bezbronne. Jeleń europejski jest zbudowany bardzo proporcjonalnie i wygląda dumnie. Samica (łania) waży 100-180 kilogramów natomiast byki osiągają masę 150-350 kilogramów. Tak duża rozbieżność jest związana z tym jakie podgatunki jelenia posiadamy w hodowli. Najmniejsze są jelenie szkockie a największe węgierskie i bieszczadzkie. Największy bek jelenia europejskiego pozyskany w Polsce ważył aż 475 kg.

Kierunki hodowli: